Superrally 2017 - Tsjechië

30 mei: Mezni Louka - Praag

Dag 4:

Het begint ondertussen gewoonte te worden, met het krieken van de dag geeft mijn blaas aan dat ik lang genoeg op mijn luchtbed heb gelegen. Vandaag zouden we vertrekken naar Praag, “maar” zo'n 80 kilometer vandaag. Voor ik mijn tent uitstrompel is het luchtbed al aan het ontluchten, de helft van de bagage ingepakt en dat laatste stukje komt na het ontbijt wel. Na een heerlijk ontbijt gaat het opbreken van ons kampement mooi vlotjes, als we dan toch verder gaan reizen heb ik geen zin om nog een halve dag rond te hangen en uit mijn neus te vreten. De zon doet goed zijn best en alles kan fijn droog worden opgepakt. De accu van Mel his bike was empty, maar onze slaapgrage, wandelliefhebbende buren hebben hem met hun auto-accu weer aangeslingerd, nou zijn ze toch een tikje aardiger, klein tikje dan. We worden door het Duitse stel uitgezwaaid en vol goede moed vertrekken we richting Praag... Ik denk 2 kilometer en toen had Erik weer ruzie met zijn brommer, nou bleef de rem hangen, niet heel handig rijden. Er wordt wat geklungeld en ik bemoei me nergens mee (behalve een foto voor het archief maken), het probleem lijkt tijdelijk verholpen en we rijden verder. Drup, drup, drup en hozen maar. Een lichtelijk motregenbuitje kennen ze daar niet, het is alles of niets en nu is het na al die mooie dagen dus alles. Zo heftig dat er geschuild moest worden, godnondejuu nog onweer erbij ook. Onweer en honden staan op mijn “enge-lijstje-dingen”, maar ik doe stoer en ben blij dat het bij een paar klappers blijft. Schuilen onder bomen is niet erg handig, maar zo'n overstekend stuk rotsblok doet het prima als regenkapje. Tussendoor wordt er nog een beetje onderhoud gepleegd bij Erik zijn brommer en zodra de bui acceptabel naar beneden hoost vertrekken we weer. Via het mooiste stukje natuur wat ik van Tsjechië heb gezien reden we over mooi geasfalteerde wegen (of ze waren in onderhoud om mooi geasfalteerd te worden). Ik heb op de kaart proberen te bekijken welke route we hebben gereden, het was door door de Bohemen, langs een rivier, mooie bochten en onbegrijpelijke plaatsnamen om uiteindelijk op een snelweg naar Praag uit te komen, maar aanwijzen waar we gereden hebben lukt mij helaas niet. Bij een parkeerplaats werden de tanken afgevuld, een broodje gescoord, wat vocht aangevuld en een beetje geouwehoerd met mede Rally-gangers. We vervolgden de weg naar Praha om nogmaals te moeten stoppen omdat de remmen ditmaal voor problemen zorgen bij een van de motoren, en door!

We rijden Praag in, tijd om om me heen te kijken heb ik niet echt, spitsuur (als is het dat volgens mij de hele dag daar), Erik zijn motor slaat weer af en ik heb zelden zoveel woede gecombineerd met moedeloosheid tijdens het aantrappen gezien, maar wederom kreeg hij zijn rode duivel aan de praat. Vandaag zouden we op een camping in Praag kamperen, gewoon in de stad, hoe geweldig is dat? Een hele straat met diverse campings, afgesloten terreinen voor onze brommers en veel meer moest je er ook niet van verwachten. De eerste camping kwam gelijk een Heks op ons aanvliegen, “als er niet gereserveerd was dan moesten we maar naar de buren, vol is vol”. Ik zag hier voor de afdeling communicatie nog wel wat verbeterpuntjes. Maar wij gingen naar de buurvrouw op camping Herzog, op de oprit hingen de bezems al klaar, als dat maar goed komt. Maar een allerliefst omaatje in een bloemetjesgordijn heette ons met een grote lach welkom, snapte gelijk wat het woord humor inhield en we moesten onze tenten maar ergens neerzetten in haar diepe achtertuin. Ze verdiende echt een prijs voor meest behulpzame inwoonster van Praag, alles Google-de ze, met plattegronden, routebeschrijvingen, connecties, en nog meer, heeft ze ons zo lief verzorgd.

Nadat we ons in no-time hadden gesetteld doordat er nogal dreigende wolken aankwamen, die gelukkig toch weer zijdelings langswaaiden, zaten we al snel gemoedelijk met zijn allen in de schaduw, biertje erbij, te genieten van ons Bohemische leven, voor een habbekrats op de eerste rang zitten. Hier zouden we 2 nachten blijven voor we doorgingen naar de Superrally, dus we moesten wat eten scoren. Op de to-do list stond een bezoekje aan een befaamd en geroemd restaurant en na een telefoontje rekenden zij die avond op ons. Nadat we dan ook allemaal gedouched en in gala gestoken waren, haartjes opgestoken, nageltjes gelakt en voorzien waren van een routebeschrijving en buskaartjes door “die mama” vertrokken we naar het centrum, voor mij de eerste eerste Praag, tram in, tram uit, oversteken, terug steken, toch weer dezelfde tram maar dan eentje later en uiteindelijk kwamen we toch steeds dichter bij ons doel, zelfs nog wat biertijd over (en wat moet dat moet) maar uiteindelijk wandelden/klommen we naar het restaurant, werden we hartelijk welkom geheten door halfnaakte mannen, hoe vervelend. Een van de meisjes legde ons het concept uit en wij kozen voor de all in optie (alleen eten en drinken voor de duidelijkheid), met diverse shows en meedansen op de tafels werd gewaardeerd... Het was een heerlijke, grappige beleving, ik heb zelfs een slangebeest bevoeld, een superavond die nog lang voor een glimlach in mijn geheugen gegrift zal staan. Nadat we, ruim na sluitingstijd, de toko verlieten kwamen we nog een eenzame demonstrant tegen op het busplein, Mel was het helemaal met de beste man eens en ging mee demonstreren, ineens is er geen taal barričre tussen Tsjechisch en Engels. Vervolgens wisten de Tsjechische jongelui ons in de bus te verrassen door op de te willen staan voor ons, dat zijn we hier helaas niet meer gewend. Wat een aardige, behulpzame en vriendelijke mensen wonen in Praag. Na een overstap en een paar meter wandelen hebben we onze camping bereikt, via het zijpoortje giebelden we naar binnen en na een poets- en schrobbeurt lag ik ook vrij snel in hogere sferen te dromen.

Dag 3

De foto's

Dag 5